Operacja: Wargaming: listopada 2008

wtorek, 18 listopada 2008

Tygrys

Karierę bojową rozpoczęły Tygrysy niezbyt fortunnie. 8 lipca 1942 roku postanowiono sformować w przyspieszonym tempie kompanię czołgów PzKpfw VI Ausf.H1 "Tiger" (była to 1.kompania 502 Batalionu Czołgów Ciężkich) i skierować ją na front pod Leningradem. Debiut bojowy miał nastąpić 29 sierpnia, lecz większość czołgów została unieruchomiona przez awarie. Po niezbędnych naprawach, 22 września czołgi zostały ponownie skierowane do akcji. Niestety i tym razem atak nie powiódł się. Tygrysy poruszające się wśród bagien, po wąskich leśnych drogach znalazły się pod ostrzałem artylerii. Grząski grunt uniemożliwił manewrowanie, a celny ogień dział przeciwpancernych szybko unieruchomił trzy i uszkodził czwarty czołg. To niepowodzenie miało nie tylko charakter taktyczny. Wprowadzając do walki w pełni nie gotowe czołgi Niemcy przedwcześnie zdradzili tajemnicę posiadania nowego środka bojowego i co za tym idzie możliwość przyszłego zaskoczenia. Kolejną jednostką wysłaną do walki był 501.sPzAbt. Batalion został przerzucony w listopadzie 1942 roku do Tunezji w Północnej Afryce, a już na początku grudnia wziął udział w bitwie pod Teboura. Następne jednostki tworzono w miarę napływania nowego sprzętu. Tygrysy były widoczne wszędzie tam gdzie decydowały się losy wojny w Europie, począwszy od walk o Leningrad i Charków, poprzez bitwy: na łuku kurskim i w Normandii na obronie Berlina skończywszy.

Na swoje czasy "Tygrys" był świetną konstrukcją, o wielkiej sile ognia, którą zawdzięczał potężnej armacie

wtorek, 4 listopada 2008

Grenadierzy Austriatcy

Grenadier (z franc.) - formacja piesza powstała na zachodzie Europy w pierwszej połowie XVII w., której głównym zadaniem było miotanie granatów ręcznych. W XVIII wieku oddziały grenadierów przekształciły się w doborowe jednostki przeznaczone do ataków na bagnety.

Grenadierzy uzbrojeni byli w karabiny z bagnetami (początkowo mieli także granaty ręczne) i krótkie szable piechotne - tzw. tasaki. Za czasów Napoleona całkowity ciężar oporządzenia grenadiera wynosił 27-35 kilogramów.

Kompania grenadierska 6-tego regimentu, 1 batalionu ,z garnizonu Zamościa.

Łucznicy Angielscy

Na przełomie XIII/XIV wieku Edward I wprowadził tzw. łuk walijski jako uzbrojenie najbiedniejszych chłopów z powszechnego poboru. Łucznicy byli uzbrojeni wyłącznie w łuki i ewentualnie jakąś krótką broń sieczną dla samoobrony. Z reguły nie posiadali opancerzenia, przez co jedyną ochroną był ubiór składający się z w wielu warstw. Wierzchnią odzieżą były zwykle grube przeszywanice. Następcy Edwarda nakazali ćwiczenia i sprawdzające zawody strzeleckie czym przyczynili się do ogólnego podniesienia umiejętności łuczniczych, wyznaczono także specjalne wolne od pańszczyzny niedziele, które chłopi musieli przeznaczyć na ćwiczenia w strzelaniu. Łuk walijski miał ok. 180 cm i zwykle był wykonany z drzewa cisowego, rzadziej z jesionowego. Cięciwę wykonywano z nici lnianych lub konopnych, odpornych na wilgoć (cięciwy kusz wykonywano z jelit zwierzęcych, które po zawilgotnieniu traciły sprężystość). Strzały miały po około 90-100 cm i zależnie od przeznaczenia różne groty: do przebijania pancerzy i wnikania między spojenia płyt przeznaczone były groty wąskie, czworokątne. Przy pomocy łuku angielskiego można było z ok. 150 m, przebić ówczesną zbroję. Na ludzi nieopancerzonych używano grotów płaskich, trójkątnych, ostro rozszerzających się, co uniemożliwiało wyjęcie strzały (ubrany w przeszywanicę mógł liczyć na to ze grot zahaczy się o którąś z warstw, nie wbije zbyt głęboko i da się wyjąć).

Brumbar

Z niemieckiego misio ;) Działo pancerne Sturmpanzer IV Brummbär zostało zbudowane na podwoziu czołgu średniego PzKpfw IV . Górne opancerzenia i wieża czołgu zostały usunięte, a na ich miejsce stworzono nowy pancerz. W kadłubie umieszczono stanowiska dla wszystkich członków załogi.Działo było uzbrojone w haubice StuH 43 L/12 kal. 150 mm, posiadało zapas 38 pocisków (amunicja burząca typu JGr 33 i JGr 38, a także przeciwpancerna JGr 39 Hl/A). Haubica była zamontowana lekko na prawo od centralnej części pojazdu, ponad stanowiskiem kierowcy. Oprócz tego Brummbär był wyposażony w karabin maszynowy MG 34, z którego można było strzelać przez otwartą klapę luku ładowniczego.